6 ay 19 gunlukken...

Desteksiz oturabiliyorum-zaman zaman geriye kaykilsamda, oturmanin tadina vardigim gunden beri yuzukoyun oynamaz oldum...
Emekleme egzersizleri yapiyorum- tum cesaretimi toplayip oturur pozisyondan one dogru atiyorum kendimi...
O kadar icten kahkahalar atiyorum ki annem benden daha cok guluyor...
Babaannemle tanistim, hic tanimadigim yabanci bir konusuyor, ama kulaga hos geliyor...
Sarisin hatunlara bayiliyorum, saatlerce cilve yapip oynayabilirim...
Saclarim sanki dalgali olacak, tipki anneminkiler gibi...
Uzun tahta kasiklari yiyip onlarla konusmaya bayiliyorum...
Artik iki elime birer oyuncak alip onlari birbirine vurabiliyorum...
Bardaktan yada pet siseden su yada sut icmeye bayiliyorum...
Emzik ve biberondan nefret ediyorum...
Elmo'yu cooook seviyorum...
Baska cocuklarin oyuncagimi elimden almasina izin vermiyorum...
Sabahlari uyaninca annemin memesinde cizgi film izlemeye bayiliyorum, annem buna sabah keyfimiz diyor...
Babama hayranim, o isten gelince gozlerimi suze suze kur yapmaya bayiliyorum...
Anneme sarilarak uyumaktan cok keyif aliyorum...
Annem ile babam gibi istahli degilim ama yavas yavas alisiyorum, peyniri cok seviyorum ama yogurttan nefret ediyorum...
Annemle slingin icinde uzun yuruyusler yapmak en buyuk zevkim...
Yeni tanistigim insanlarin yuzlerine dokunup onlari tanimak istiyorum...
Iki oyuncagimi birbirine vurarak ses cikartmak cok hosuma gidiyor...
Annemle guresmekten babamin omuzunda evi dolanmaktan cok mutlu oluyorum...
Altta iki disim var, usteki tek dis zorlamaya basladi, o yuzden biraz mizmizim...
Balkonda olup arabalari seyrederek yemek yemek daha bir eglenceli...
Amcamin yaptigi 'dumtis' sesi cok ama cok komik...
Zurafalar en sevdigim hayvanlar...
Kus sesleri ovalara yayilir bide twinkle twinkle little star en sevdigim sarkilar...
Annemin yaptigi kolajlara bakip, onlara dokunmak en buyuk oyunum, cokkkk tatlilar...
Ruya gormeye basladim, bazen beni korkutuyorlar...
Annem popomun cok tatli oldugunu soyluyor...
Ziplamaya ve hoplamaya bayiliyorum...Annemle butun mahalleyi ayaga kaldiracak kadar cigliklar atarak hoppalada hopluyoruz...
Banyo saatimi zor bekliyorum, bayiliyorum suya, ama neden beni hep bir muddet sonra cikartip o salak yesil havluya sarilyorlar anlamiyorum, ben hep suda kalayim istiyorum...
Sey bide ben annem ile babami cok seviyorum, onlara sariliyorum...

Spontane yasamak...

En cok sevdigim huyumdur, spontane yasamak...Gecenin 4 unde hadi kampa gidelim demek...Yada durup dururken tasinmak, yada evin seklini degistirmek, yada can sikintisi ile kendini sokaga atip saatlerce yurumek hatta yolda biri ile tasinip arkadas olmak. Vesaire vesaire...
Anne olduktan sonra degil spontane yasamak, plansiz, programsiz yasayamaz oldum...Her aksam baby J uyuduktan sonra, salondaki oyuncaklar ayaklarima dolansada onlari toplamayi erteliyerek direk backpack'ime kosup temiz bir kiyafet, hatta kapisonlu bir mont, 6 bez, bilmem kac silinme mendili(baska nasil soylenir), bir ince battaniye yolda uyursa diye, bir kalin battaniye, aniden kar mar yagar mazallah diye...Sapkasi, osu pusu derken al sana kocaman bir canta, zaten hasmet mahaplari arabasina oturmuyor, tum gun sling'in icinde memeye yapisik, bide sirt cantasi, belim kopuyor...Neyse konuyu saptirmayayim...Spontane diyorduk degilmi....Bu ozgurlugume cocuklu bir anne olarak bir daha kavusamayacagimi biliyorum, ama ucundan azcik da olsa icimde umut var, ozellikle pasam biraz daha palazlanip, etraftan anlar olmaya basladiktan sonra ipimi tutana ask olsun...
Iste bugun o gunlerden biri idi...Halbuki daha carsamba gunu sevgili Gul ve Cihan ile bulusmamizda, disleri yuzunden devamli aglamis, Gul ile iki cift sohbet edememistik...Ama disarda hava muhtesem otesi iken, kuslar civil civil oter iken, evimin onundeki asirlik agaclar, yesilin dibine vurmusken ben evde kalamazdim...
Bugun oglumla spontane gelisen uzun bir yuruyuse ciktik...Uc saat surdu, yaklasik ilk 15 dakikasi pusetinde gecti, ancak hic dinmeyen bir ciyaklama sonrasi, uzerimde hazir bulunan sling'in icinde yerini aldi pasam...Bir yumruk agizda, salyalari sacarak, bir taraftan sokaklardaki arabalari seyrederek yuruyus yaptilar beyefendi...Sonra Bossom Babies'e ugradik, Mai Tei slinglere hayran kaldik, daha hafif, daha az kumas bu sicak gunlerde cok isime yarardi diye dusundum ancak fiyat biraz tuzlu 130 canada dolarcigi...Gerci heryere oglumla yaka ignesi yada bros olarak gittigimizden bide sirt cantasi gibi oglani arkana atarak kullanabilecegimden ve ayrica 35 pound'a kadar bebek tasiyabilecegimden dusunmuyorda degilim.Hani nerdeyse kadina "taksit yapiyormusunuz?" diyecegim geldi...Turkiye'de olsak 48 bin esit parcaya bolerlerdi ucreti heralde...
Donusumuz vicik vicik ter icinde olsada, hatta gozumuzden uyku aksada genede sling'in icinde kalarak gecti...Pistiimmmm....Ama eve vardim, hatta diet kola bile ictim, icim yandi cunku...
Ve bir spontane gun gecirmis olmanin huzuru icindeyim, ayaklarim yorgun, pilates topunun uzerinde dinleniyor, elimdede sevgili esimin memleketi El Salvadora has Tamarind meyve suyu var,(ben yaptim:)) birazdan onun beni daha iyi anlamasini saglamak icin arayip buldugu harika bir cd seyredicez.Adi 'pardon my post-partum depresion'....
Ay ne kadar sansliyim...

Tesadufen Attachment Parenting (dogal ebeveynlik)

Hamile kaldigim andan itiraben, okumadigim kitap, arastirmadigim web sayfasi, konusmadigim tecrubeli anne kalmadi...Hamileligim sirasinda bebek hergun ne kadar milimetre buyur, ne hisseder, dna'si ne der falan fismekan, arastirdim durdum...
Dogumdan sonra sikca isittigim tek sey ise " e bu cocuk klavuzla gelmiyorki, ogreneceksin" oldu...
Hayir arkadasim ben klavuz istiyorum, is-ti-yo-rum...Iste bu kadar, hatta DOGUMDAN SONRA BEBEKLER ICIN KULLANIM KLAVUZU diye bir kitap cikarticam, hatta tum anneler bulusup ortak bir blog acip, klavuzluk deneyimleri oraya toplamali diye bir fikir var icimde...Hani her bebek ayni degil ya, bir suru anneden bir suru degisik bebek turunden ortaya cikan deneyimler..Nasil iyi fikir dimi...
Dedim ya elimde klavuz olsaydi keske...
Ben nebilim bebek aglarsa kucaga alinir, altina bakilir, gazi cikartilir, terlimi usudumu diye bakilir beslenir, sonra cocuk gene yatar....gibi bir donence soz konusu diye dusunuyordum...Ama evdeki hesap carsiya uymadi, ben cocugun memede uyumasina izin verdim, ne bilim cocuk memede uyur sandim, meger emzirdikten sonra uyanikta olsa yerine yatirmaliymis insan, su anda sigara tiryakisinden hallice, memeye bagli 4 ayi doldurmus bir oglum var...Geceleri basi tutup bin kere kalkip meme isteyen bir ahlaksiz(bu benim sevgi sozcugum)..
Bana o olmayan klavuzda denseydi eger binbir cesit ebeveynlik var, ona gore nasil bir ebeveyn olucam diye secerdim....Amma simdi teadufen dogal ebeveynligi secmisimde haberim yok...Uzerine, forumlar, tartismalar, karsi gorusler, kitaplar, seminerler, egitimler yapilmis bu Attachment Parenting hakkinda...Cok teredutluydum ve belkide hala oyleyim taki Asli Tur'un blogunu okuyana kadar. Icime biraz su serpildi, o kadar yuregi oksar bir sekilde yazmiski yaptigimin kotu olmadigi hissini verdi bana, ki Emziren Anneler grubundan sevgili Sureyya'nin tavsiyesine de uymustum bu ise baslamadan...
Ben bir ise falanda baslamamistim aslinda, caresizdim 'uyku' konusunda, buldugum cozum megerse AP likmis...Gerci bunun ne kadar dogru oldugunuda bilemiyorum...
Merak ettiniz dimi ne yapiyorum diye, evet ben oglumla yatiyorum, her gece emzirerek memede uyutuyorum - aglatarak yorgun ve bitap dusmesine sebep olarak uyutma yontemini secmedim- huzurla, mutluluk sesleri cikartarak uykuya daliyor oglum, ha bu bagimlilik yapti tabi bu ayri bir konu...Sonra gece 1 sularinda uyaniyor ama acliktan ama aliskanliktan meme ariyor, besikten aliyorum hooppppp benle birlikte yataga, o emiyor, birakiyor, memeyi yastik seklinde kullaniyor, burnunu sokuyor, sirtini donuyor, kendince takiliyor sabaha kadar, bazen karanlikta memeyi bulamayinca mizirdaniyor o kadar...
Bu ise nasilmi basladim, isteyerek olmadi, benim uykusuzluga hic alisik olmayan, hatta uyumayinca hasta olan, ise gitmekte zorlanan bir hayat arkadasim var...Ve ben kadinlik ic gudumle ve ayrica oglum bebecikken zaten emzirmek gerekliliginden kendim kalkiyordum, mizirdandikca....Derken koca salonda yatar oldu ve ben geceleri yardimsiz bir sekilde atlatir oldum ama bir muddet sonra bitap dustugumu anladim, hatta bu yorgunluk beni post-partum depresyona kadar surukledi, taaa ki bir aksam oglumu yataga yanima alip emzirmeye baslayana kadar...Ben isin kolayina kactim, oda memenin surekli burnunun ucunda olmasinin sarhosluguna kapildi, ikimizde alistik, hemde cooookkkk alistik...
Simdi bu durum bebelere ozguven, anne-baba'ya guven ve mutlu cocuk sonuclarini dogursada peki sorarim size anne-baba iliskisi nasil devam edecek...Ben bu durumdan simdilik cok mutluysam da yarin obur gun, esimden homurtular duymaya baslayacagimdan eminim...Bugun ugrayan patronumun esi Zohra, kizi Maya'nin 3 yasina kadar onlarla birlikte yattigini cunku daha bebekken geceleri yatakta emzirmeye alistirdigini soyleyice dumura ugradim. Tamam her cocuk ayni degil ama Baby J'in beni birakacagini pek sanmiyorum, e ben cocugumu 'birak aglasin' seklinde aglatamadigimdan tesadufen Attachment Parenting(dogal ebeveynlik) yolunu secmis oluyorum...
Acaba dogrumu yapiyorum?

Anne, baba ve cocuk...

Erkekler ile kadinlar arasindaki fark, bence cocuk yetismede de ortaya cikiyor...Bu konuda bir arastirma yapmadim yada herhangi bir uzmanla gorusmedim ama yasadiklarim her iki ebeveyin ne kadar ayri uc noktalarda takildiklari...Tabi roller degisebilirde ama bizim evde asagida anlatacagim gibi durumlar..Buda bazen canimi sikmiyor degil yani...
Kadin:Askim cocuk tv seyrederek uyumamali...
Adam:Biliyorum sadece bu aksam...
Kadin:Offffff...

KadinAskim oglanin altina baktinmi?
Adam:Yooooooo...
Kadin:Eeeeeeee...

Kadin:Askim cocuk seninle o diziyi seyretmek istemiyor hatta TV acik bile olmamali...
Adam:Haaa Tamam...Pardon Ne dedin hayatim?
Kadin:Offffff....

Kadin:Askim yatakta donup durma cocugu uyandiriyorsun...
Adam:Banane burasi benim yatagim...(tabi bu saka)

Kadin:Askim cocuk agliyor, senin kucaginda agliyor...
Adam:E aglasin, aglamak iyidir...
Kadin:Offf...
Bu arada cocugu kucagina alirsin iki hoppidi bir pis pis cocuk susar.
Adam:Aaaaaa bende yaptim aynisi ama susmadi...

Ha birde senin sinirlerin yipranmistir ve acilmayan su sisesinin kapagina kufredersin, karsilastigin durum ise sana deli muamelesi yapilmasi olur 'ben bugun cocugu senden uzak tutucam'...Ha oylemi ne yediriceksin cocuga?...Bulurum ben birseyler...Bu arada cocuk 3 ayliktir, sanki dolaptan yogurt cikartip sulandirip cocuga verecek...

Neyse bunlar yasadigim, o an sinir bozucu ama simdi yuzumde gulumseme birakan komik bir kac tatli ani...
Ama sanirim anne genelde tum sorumlulugu ustleniyor, baba calisip eve para getiriyor diye her turlu zorlu andan siyrilip cikiyor...Ha bu Turkiye de de boyle Patagonya da da boyle, Kanada da boyle...
Sonuc: Asigim, hayatimdaki her iki adamada asigim...

Anne(m) olmak...

Hayat zorlasir bazen, ustune ustune gelir, banada oluyor tabii olmuyor degil...Anne olmak kolay zanaat degil, kendini otelemek, ya geri ya ileri, bulamamak o hayat karmasasinda, hatta unutmak...
Neydim, nelerden hoslanirdim, nerelere giderdim, ne hayallerim vardi, gec arkadasim bunlari, oyle hayal mayal kalmadi kendinle ilgili, pirinc tanen rahme dustugunden beri, sen yoksun artik, tum hayallerin, gelecek planlarin, arzularin, birikmislerin, birikimlerin artik onlarin sahibi o minik pirinc tanesi...Varsin olsun...Cunku artik o pirinc tanen senin yasam kaynagin...
Tek luksun cikolatadir bundan gayri (benim icin)...Oda kendimi bir sekilde enerji veriyor, sut yapiyor diye kandirarak yaptigim en tatli kacamak...Bugun aksam oldugunda ogle yemegini atlamis oldugumu anladim, sira aksam yemegindeydi, sagolsun kocam tavuksal bir yemek siparisi vererek yemek pisirme isinden kurtardi beni...Ama Baby J'in banyosu, masaji, saci, bezi, odasi vs.vs.vs derken aksam yemeginide gecistirirken buldum kendimi, sonra bir oturusta neredeyse yarim tavuk yiyecektim ki gunluk sagilan sutumun pirinc taneme yetmedigini, daha fazla daha fazla ciyaklamarini duyar duymaz anladim, acligimi bir kenara itip, emzirmeye basladim...
Simdi babasi uyutuyorda bende iki satir sizlerle paylasiyorum.

Annem olmak dedim ya baslikta...Annem olmak zormus...Anneligimi seninle kiyasladim, olmadi, sana yetisemedim, sabrina asla yetisemem, sevkati zaten senden almisim Annem,o minik gozlerde seni gormek her gun her dakika, seni ogretiyor bana...Dikis ignelerinin parmaklarinda actigi delikleri hatirlatiyor, hergun oksadigim kusursuz parmaklar, olsaydin diyorum, olsaydin kuytumda, kuytumuzda, koklasaydin pirinc tanemi, bizde seni icimize cekseydik doya doya...Sana birakip kendimi, oglumu, bulmaya gitseydim kaybettigim beni...Sizi gorseydim, yasayamadigin torun sevgini, bir elinde cigaran, bir elinde pirinc tanem, parka giderken seyretseydim sizi arkanizdan...Kalbim pir pir olmazdi, sen varsinya beni de, bizi de sen korurdun nasil olsa...Soyle bir biraksaydim kendimi sana, kollarina, ve hayata...
Annem olmak, cok zor...Anne olmaktan da zor...
Anneler gunun kutlu olsun manolya kokulum...


ps:gecmisimde bir HAYVAN vardi, annemin butun resimlerini yedi, elimde kalan bir kac fotosu bunlar, temcit pilavi gibi ayni resimleri koyuyorum annem soz konusu olunca ama napim elimde kalanlar bunlar...

Post-Natal Yoga

Evet evet, hareket etmek lazim. bugun yaptirdim kaydimi, Post Natal Yoga'ya...Oglumla yoganin tadini cikarticaz 6 hafta, 16 mayis'ta basliyoruz.
Post partum depresyondan yavas yavas kurtulurken kendimi metazori bir seylere birakmanin zamani geldi diye dusundum kaydimizi yaptirirken.Disari cikmaya korktugum icin bebekle, kukuman kusu gibi dort duvar icine tikilmisken, her persembe oglumla gittigim grup terapi, 2 ay sonra onunla dirasi cikabilirim artik guvenini sagladi...Hatta Rey pazartesi aksami, bizi restorant'a goturdu, zorla hemde...Ben ya aglarsa, ya durmazsa krizim yuzumden ona dairy queen yada burger king gibi bir yere gitmeyi onermis iken ani bir manevra ile kendimizi, ortadan hallice guzellikte, sik bir restaurantta bulduk...
Ben: ama ama hamburgercide aglasada kimse yadirgamaz, ayiplamaz, ya burada ne olucak?
Rey: Bisey olmaz, yuru hadi...
Ben: ama ama ama cok korkuyorum (hatta titriyorum)(depresyon kaynakli)
Rey: 3 kisilik bir masa lutfen?
Menuye bakmadim bile orda bir fettucini yazisi gordum tamam tamam bu olsun dedim...Baby J babasinin kucaginda, bana bakip gulucukler atiyor...Rey iki saat ne yemesi gerektigini dusundu, aman allahim cildiricam, sec iste adam, ye bisey hemen kalkip gidelim...Bak basliyacak aglamaya diye geciriyorum icimden...Baby J hala yuzume gulucukler atiyor, ve o kocaman merakli gozlerle etraftaki renkli isiklara bakiyor...
Ve sonuc olarak guzel bir aksam yemegi yedik ucumuz, ilk defa ucumuz...Gerci ben fazla stresten o sectigim kocaman tabak sonradan ogrendigim Jambalaya Fettucini'yi yiyemeden paket yaptirdim...
Ve sevgili kocamin da bana verdigi cesaretten kaynakli yogaya kaydimizi yaptirdim...Hem orda Baby j gibi bircok bebek olucak...
Dedimya hayat baby J'li daha bir anlamli...Bide sey, hersey onun icin...Neden sadece kendim icin yoga'ya gitmedigimi sormayin sakin...Her persembe psikolok "Bu hafta kendin icin ne yaptin" diye homkururken ben gene oglumu dusundum...Ben yok daha simdilik....

Buyumek

Hayat daha mi bir guzellesti ne?
3. ayimizi bitirdik, zordu ama ne cabuk gecti...
Gozumuz acildi artik, baska insanlara tepki vermeye basladik, babamizi karsilamaya basladik, dissiz agzimizla kocaman salyali bir gulucuk vermeye basladik aksamlari babamiza...Banyo yaparken ayaklarimizi sapirdatmaya basladik, eglenmeye basladik yani anliyacaginiz...Bide baby einstein cd lerimiz varki degmeyin keyfimize, eh annede biraz keyiflenir bu arada, iki elide bosa cikar, bir 15 dakika olsada...
Depresyondan yavas yavas kurtulmaya basladim, disarda hava gunluk guneslik, sabahlari koynumda dogan gunes daha da parlak, kocaman bir siritmayla gunesli gune baslamak, degmeyin tadimiza yani...
Hayat daha bir guzel seninle, daha bir anlamli, daha bir sevgi ask dolu...Gozlerindeki merkali bakislar, anneye yapilan cilveler herseyden daha balli kaymakli...
Seni seviyorum OGLUM...Bu ne guzel bir cumledir...Kocaman bir AGU....Seni seviyorum annecim der bana...Dunyalar benim olur...Bu kadarmi guzel hisseder bir kadin, hic bir seyin icine sigmasamda, sen gectin benden o yuzden gocunmuyorum...Daha bir kadin oldum annelige seninle adim atarken,daha balli sutler yapmak icin yemedigim kadar faydali sey yiyorum, hersey senin icin...Bahar gozlum canim OGLUM...Iyiki dogurmusum seni, iyiki o cift kirmizi isareti gormusum, pirinc tanem...Sen benim en buyuk sansim, babanda senden sonraya dustu artik ne yapalim...Gecmesin bu gunler, hep takili kalalim 21 nisan'a...Buyume sen hep burnunu boynuma sok uyurken, hep dans edelim seni uyutmak icin, hep koklasalim, hep dokunalim birbirimize, hep senin gozlerinle gune baslayayim...

3 ay

MASALLAH OGLUMA
Anne olmak bir cok kadinin oldugu gibi benimde hayatimi ve hayatimin akisini cooookkkk degistirdi.Hersey daha bir guzel daha bir anlamli ancak bir o kadar da korkutucu, endise verici...
Odaklanmak bir kitaba, bir filme bana hayal gibi geliyor, odaklanmak sadece ve sadece Baby J'e. Evet hayatim gitti yok oldu, ben ben degilim, gece yok gunduz yok, disarda yurumek yok ancak Baby J var, heryerde herseyde o var...Ne yalan soylim elalemin memleketinde yanlizliktan cok bunaldim el kadar bebe ile, ama alistim simdilerde, mukemmel koca, hayat arkadasim bana herkezden cok destek oldu, oluyor. Bu cumartesi 3 koca ayi bitiricez oglumla, uc kisilik minik ailemle. Korkuyorumda cok cabuk gecicek zaman yakalayamayacagim diye, oglumu kucaklarken bir daha kucaga gelemeyecek diye...Gidima burnunu sokup orada saatler geciremeyecek diye...Ayaklaninca daha bir ozgur olucak bana daha az ihtiyac duyacak diye...Daha 'oglum' derken burnumun diregi sizliyor o buyuyup koca adam olucak bir daha onu minciklayamayacagim diye...
Zorlu bir 3 aydi ama bir o kadarda kutsal, muhtesem...Hormonel dengesizliklerimi saymiyorum tabii, ha birde son uc aydir havanin -25 lerde seyirip beni depresyona sokmasinida saymiyorum...Son bir haftadir +14 e kadar cikti hava sicakligi, bugun 0 ama olsun gunes var, daha oglum alisamadi parlak gunese, ve yansimasina, basiyor yaygarayi gozune gunes girince...
O kadar guzel ve karmasik duygular icerisindeyim ki kafami toparlayip suraya iki uc satir yazamiyorum bile...Hani oyle bilindik anne bebek bloglarindan olmak istemiyorum ki...kac bez degistirdim, kac kere kustu, kac...kac..... degilde daha ozel anlari, adrenalini yuksek anlari yazasim var, tabi Baby J iki elimide bos birakmayi bana lutfederse:)

Delirme noktasindamiyim?

Nemi farkettim;
Bu hormonal degisimlerden midir nedir, yoksa annelik icgudusunun, dogal olusumundan midir nedir herseyi farkli algilar, farkli yorumlar ve farkli gorur oldum.
Hani vucutsal evrimin yanina bide zihinsel evrim eklenince raki balik gibi uyum saglamiyor maalesef, gicik birsey olup cikiyorsun...
Vucutsal evrimmi? Meme buyumesi, kalcalarin santim santim genislemesi ki beni hastaneyi aratacak kadar endiselenmisti, hemsirenin cevabi ise'ha o agrilarmi, haha, vucut kendini doguma hazirliyor, kemikleriniz agir agir acilacak, sakin hastaneye gelmeyin, o normal' oldu...Ha oylemi deyip genisleyen popomun ustune devriliverdim.Bunlarin yani sira sac dokulmesi, suratinda ergenlik sivilcelerinin cikmasi( losyon bile kullanamiyorsun) her sabah ve aksam dis fircalarken vampire donmek, tuhaf yeme histerileri, gece bir yerden araba ile donerken -23 derece sogukta kusmak zorunda olunca basina gelebilecekler( daha cama degmeden donan aksam yemegi), tamam tamam igrencim ama cok komikti.Surekli cis kacirmak, cunku artik tuvalete gidecek halin kalmamistir, senkronize olarak her on dakikada bir 3 damlaya alisinca buda onlardan biridir deyip, kulak arkasi edip hapsurunca basina gelenler pekte hos olmuyor...Ha bunlarin yanina zihinsel takintilarda baslayinca durum hos olmaktan cikis nahosluga kaciyor.Gozlerin buyutec gibi goruyor mesela, mutfaktan salonun krem rengi halisinin uzerine yanlislikla dusmus ayni renk susam tanecigini isin hiziyla kosup yerden alip cope atabiliyorsunuz mesela. Yada banyo fayansinin uzerindeki minik bir leke gece 1 lere kadar fayans ovdurtabiliyor mesela, hersey daha fazla kokuyor, daha daginik gozukuyor. Bir hijyen manyagi olup cikiyorsunuz, Besigi tasirken kenarinda ufak bir cizgi oldu diye saatlerce aglayabilirken bir greyfurt dilimi size sonsuz bir mutluluk getirebiliyor.
Ben simdi bunlari nedenmi yazdim, internette arastirmalarim genelde meslegim yada hobilerim uzerine iken ben bugun ne kadar anne, annelik, bebe, bebeklik, yeni dogan, yok konusan, yok yemek yemegen cocuk, gibi bilgiler olan sitelerde ve bloglarda buldum kendimi, kocca bir gunden bahsediyorum...Pastacilik sitemin seklini semalini yaklasik 1005 defa degistirip genede begenmeyip pes ettikten sonra...