Sonbahar

Sonbahardi, kadin evde oturmaktan sikilmis haliyle aniden giyinip cantasini kaptigi gibi odasindan firladi sonra kendini sokaga atmadan once koridordaki aynanin onunde durup soluk yanaklarina renk gelmesi icin acele bir sekilde alligini surdu,eliyle cantasini yokladi,cuzdan tamam, camera tamam, en onemlisi sigarasi tamam.
Birden renklerin karmasasina bu kadar kor oldugu icin kendi kendine kizdi, hergun gectigi yollardaki renklerin bu kadar degisip guzel bir cumbuse katildiklarini farketmemesine kizdi. Ne kadar uyusmustu ki beyni bunlari algilamayi unutmustu, yavas adimlarla yuruyebilecegi yere kadar yurumeyi hedefledi, kulaginda ipod'u hafif bir ezgi ona gecmisini hatirlatti, bu ulkeye geldiginden beri haykirarak agliyamamisti bir turlu, hep icine atmis,hep dindirmisti gozyaslarini, gene oyle yapmasi gerekiyordu,ancak bir kac damla gozyasi suzuluverdi yanaklarindan...Karsidaki evin bahcesinde bisikletine binen cocuk, onu gozetleyen ve guz yapraklarini temizleyen suratina kocaman bir gulumseme yapismis olan babasi, yan bahceden gelen cocuk cigliklari, karsi sokaktan gelen kovboy sapkali genc adam, ve bu tablonun icine sizan gunes isinlari...