HEYECAN

Bugunlerde sarmıs icimi bir heyecan,sanki milyonlarca kurtcuk ki ben onlardan cok ama cok nefret ederim,midemin ustunde bir yerlerde kıvrım kıvrım hareket halindeler...Çünkü korkuyorum, bu kadar çabalamanın ustune birde düşünülenler olmazsa diye...Ne bilim ben kendimi genede olmazsaya hazırladım ama çok çabaladım,çok hayal kurdum,yüzdüm yüzdüm sonuna geldim ama ben telaşe memuru tıpkı Sevi gibi 'aman aman' diyerek dolanıyorum ortalarda.Hernekadar Melek,Erkan diğer arkadaşlarım ve kahve fallarım herşey yolunda desede bende ateş bacayı sardı da itfaiyeyi bekliyor.Bütün bunlar ne için diye sorar gibisiniz, elbette vize için..Evrakları verdik, sevgili danışmanımız Harun'da deli gibi çalışıyor bizim için bakalım bu hafta başvuracak bizim için,önce bana sonra Erkan'a...Ardından 2 hafta beklememiz gerekiyor sonuçlar için...Benmi bekliycem yada bekliyebilecekmiyim, işte bu bir muamma,çok zorrrrr dostlar...Bide üstüne üstlük, hayatımda diğerlerinden çok daha kısa süredir olan ama hayatımın önemli birer parçası olan Melek ile Hayat Aslı'nın baskısı var üstümde...Baskı diyorum ama kötüsünden değil...Daha yaşanmamışlıkların hüznü var üstümde ve hatta üstümüzde...Hepmizin yani üçümüzünde içinde garip bir hüzün...Dokunamamın,seslerimizi mimiklerimizi gözyaşlarımızı görememenin verdiği yada vereceği değişik bir hüzün hatta korku...Daha yaşanacak bir sürü şey varken Melekin düğünü Mayanın okula başlaması vs.vs.uzakta olucam olucaz olucaksınız..Ama napim ben böyleyim canlarım,yerimde duramayan radikal kararların damarlarımda aktığı, beni kıpır kıpır yapan bir yaradılışım var...Zaten sizde beni böyle kabul edip sevmemişmiydiniz...