Yazmak...yazmak...yazmak istiyorum...
İçimdekileri kusana kadar...İçim çocukluğumdaki gibi bembeyaz kalana kadar...
Durmadan, durdurulmadan yazmak...Bu ağlamak gibi bişey galiba boşalana kadar ağlamak...Kimsenin seni anlayamayacağı kadar...
Yıkmak istiyorum bütün kurduğum kumdan kuleleri, bütün doldurduğum meyve sepetlerini boşaltmak yeniden doldurmak sonra gene boşaltmak.Bütün evi kaldırmak, bütün eşyaları atmak yeniden döşemek istiyorum...Bütün eskiyi yok etmek yeniden kurmak...Lego gibi yapıp bozmak sonra tekrar yapmak taa ki herşey yerine oturana kadar...
Oturucakmı sanki...Yeni başlangıçlar olucakmı...Yeni sayfalar açılacakmı yazmak için...Yeni meyveler ağaçlarda filiz vericekmi, sepetleri doldurmak için...Tüm mevsimleri yeni bir heyecanla bekliyecekmiyiz yoksa kendi içimizde yokmu olucaz...
Etrafımızdaki herşey hızlı çekim akıp gidecek ve biz olduğumuz yerde kalıcakmıyız...Tekrar uyanabilecek ve yola devam edebilecek gücü bulabilecekmiyiz...Uyanmak için, yeniden başlamak için yeterli gücümüz olabilecekmi...Korkularımızı tereyağı gibi içimizde dondurabilecek sonra akıp gitmesi için eritebilecekmiyiz yoksa içinde yokmu olacağız...
Peki bütün bunları ne için yapıcaz yada yapmak isteyebilecekmiyiz...
Bu böyle akıp gidecek ve içinden çıkılamıyacak bir hale gelicek, o yüzden durmalıyım Mecda...
Yoksa durmamalımıyım....
Ücretsiz Burda dergisi kalıpları
3 weeks ago
0 comments:
Post a Comment