Hamdi ile Sabish

Gecen yaz dukkanda kös kös otururken Erkanın bir cift hic tanımadıgım arkadası geldi.Artık insanlara mesafeli davranmaya karar verdigim bir andı.Cunku hep samimi ve icten davrandıkca hep kaybeden ben oluyorum diye ama ne care bu sefer gercekten kendimi tutamadım ve inanilmaz bir dostluk basladı aramızda Hamdiyi ayrı Sabihayı ayri sevdim.Onlarla farklı birseyler yasandı burda butun yaz diyebilirim.Cafe yuzunden cok fazla yanlarında olamadım ozellikle o zor anlarda ama elimden geldigince onların dostlugu olmadan gecmis 30 yıllık bir acıgı yakalamaya calistim.Sanirim hepimiz basarili olduk.Coook uzaklarda olsalarda orda gece burda gunduz olsada biz artık bir aile olduk aklimiz hep birbirimizde yoksa ne diye durup dururken burdaki duzeni bozup ozellikle sevgili sımarik ZuZumu yaban ellere vermeyi bile dusundurucek bir karar aldık.Evet Canada'ya onların yanına gitmeyi planliyoruz umarım tabi ama hayat neleri getiriyor bilemiyorum.Kucukyalıdaki evimizden salak kiracı cıkmıs olsaydı simdiye kadar cookkkttaann gitmistik belkide ama her iste bir hayır vardır.Bu yaz sonu cafe'yi kapatmayı dusunuyoruz zaten kapatmalıyızda ikimizde ayni yerde 7/24 birlikteyiz ve artık hayat rutin olmaya basladı kendimize zaman taniyamaz olduk birbirimiz unuttuk tekrar hatırlamamız icin hayatımızda degisiklikler yapmaliyiz.E o zaman istanbula gelin der gibisiniz diger butun dostlarımızın soyledigi gibi ama neden istanbul neden gelelimki oraya zaten hayatımızın 25 yılından fazlası orda gecmis.Bodrum'a tasınırken verdigmiz radikal kararı neden Canada icin vermeyelim neden yarın oburgun kaderde varsa olucak cocugumuza Turkiyeden fazla secenek sunmayalım.Neden yeni bir hayata pupa yelken demeyelim.Bizim buna cesaretimiz var,kaybedecek birseyimizde yok bilakis kazanacaklarımız da cabası ozellikle oralarda uzaklarda bir yerlerde guvenebilceginiz dostlarınız oldugunu bildikten sonra....