Tesadufen Attachment Parenting (dogal ebeveynlik) 2

Tam 7 ay gecmisken, 7 zorlu koca ay, icindeyken cok zordu ama simdi bakinca nasilda cabuk gecmis, ne zaman sen 7 aylik oldun bidik oglum...
Iste bir bakmisim bu bidik oglanin bir gun biyiklari terliyecek, bacaklari killanacak, saniyormusunuz hala benimle yaticak...Asla, buyudukce bana dokunma diyecek...O yuzden hazir ask bocegi iken ona dokunmanin, koklamanin tadina variyorum...
Bu gectigimiz 7 ay boyunca dogal ebeveynlik hakkinda cok sordum,sorusturdum, okudum, seminerlere katildim, ayni fikirden insanlarla tanistim, gruplar edindim...4 tane slingim oldu...Ben bu yolu secmedim, bu yol beni (bizi) secti...Sorun teskil ettimi, belki zaman zaman oda gurbette kimsesizlikten...
Bugun diyorumki ben Dogal Ebeveynlige gonulden inaniyorum, sizde inaniyorsaniz parmak kaldirin...Yuzyillardir anane ve nenelerimiz cocuklari ile birlikte uyumamislarmi, yurdum kadini bebesini beline baglayip tarlada calismamismi, her zirlamasinda memeyi agzina tikamamismi, oyle bizim gibi 4 saat tutupta vermemis memeyi, aslan gibi dag gibi askerler, mehmetcikler, pasalar yetistirmisler...E simdi bunun neresi kotu...Burdaki doktorumuz bile AParenting taraftari, sadece western ulkeler cocuklarini ayri odalarda, kendilerinden ayri uyutmaya calisirlar dedi, sen onlara takilma, yuzyillardir suregelen, bugun teknik diye anilan, ancak zamaninda dogal olan sitemi uygula, bundan da pisman olma dedi...Hatta 5 sene sonra cocuklarina doyamayan, onlarla kokusunu duymak icin bir gece yatmaya yalvaran annelere nanik yaparsin dedi...Cok guldum...
Evet cocugumu aglatmayacagim uyumayi ogrenmesi icin, aramizdaki guven baglarini zedelemiyecegim ve ayni zamanda ona sarilip uyuyarak, ona guvende hissini elimden geldigince cok verecegim...Ve evet cocugumu o istedigi surece, eger hamile kalmazsam tekrar, emzirecegim, bu onu rahatlatiyorsa buna devam edecegim...
Evet pusete alismadigi icin hatta nefret ettigi icin hic uzulmeden onu uzerimde tasiyacagim... Evde dahi eger dokunulmak istiyorsa kucaklanmak istiyorsa kucaklayacagim tabi, yok sen orda kal benim isim var deyip aglamaktan moraran bir cocuk istemiyorum ben...Evet yoruluyorum, hem ruhen hem bedenen ama doluyum, hani sanat tarihi dersinden cikmis gibiyim, beynim bilgi ile dolu, o yuzden yorgun...Bir kola ve cikolatali gofret yerdik dersten sonra, gene aynisini yapiyorum...Biraz enerji desteklemesi ile gunu bitiriyorum...
Evet bir rutinimiz var hergun, saatler azcik zaman zaman oynasada bir rutinimiz var. cogunlukla Baby J'in sevgi tankini doldurmakla geciyor, e zaten anne neden var, o sevgi tankini doldurmak icin( bkn 5 love languages of children)...Sonra gunluk yuruyuslerimiz var, cocugun situmule olmasi icin, ayrica temiz hava almasi icin, iletisim becerisi gelissin diye...Her aksam banyomuz var mesela, uykuya gecmesinin ilk sinyali, banyoda oyunu var, ole cirt cirt yika sivazla degil olay, ardindan ninni yada kitap okuma faslimiz var, ardindan, babasi ile perdeleri kapatmalari, isigi sondurmeleri, anneye gelmesi, memeye yapismasi, babasinin saclarini taramasi ve en son iyi geceler opucugu ile uykuya gecis...Yada annenin kucaginda azcik sallanmak...
36 yasindayim, zamanimin cogunu ogluma ayirmak benim icin bir seref, sinemaya gitmek, yada bu sene kampa gidememek, yada her hafta sonu hiking yapamamak, yada vs.vs.vs inanin umurumda degil...Ogluma ayiracagim cok az vaktim var benim, onu icime ceke ceke yasamak amacim...O yuzden benim ebeveynlik goruslerimi benimseyenler ve destekleyenler kiymetlilerim, en basta kocam...
Ben yada biz boyleyiz kardesim, kabul ederseniz...
Buyrunuz biraz bilgi edinmek istersiniz buraya tik tik....
Bu yaziya bayildim, daha kolay bir dille anlatmis sevgili Nihan, buyrun tik tik...