Askıda hayat...

Çoğu zaman yada annemi kaybettikten sonra ,hernekadar onada verdiği kararlarda karşı çıksamda,kendi kararlarımı vermekte zorlandım ve hatta çıldırdım,kararsız kaldım ama bir şekilde güzel kararlar olduğu kanısına vardım ve hiç verdiğim kararlardan pişman olmadım..Bir tanesi hariç..iki seçenek vardı ben birini seçtim diğerinide seçmiş olsaydım bugün yine pişmanlıklarım olucaktı...Ama sürekli rüyalarıma girme sevgili vermiş olduğum karar,aklımı karıştırıyorsun....Dengemi bozuyosun,süpheye düşürtüyosun...Bu aralar hayatım(ız) askıda,hani bir zamanlar modaydı ya, fırınlarda yada kafeteryalarda fakir yada öğrenci arkadaşları rencide etmeden desteklemek amaçlı fazladan satın alınan bir kahve yada ekmeği askıya asarlardı..İşte bende kendimi hatta belki Erkan daha çok,askıda hissediyorum...Orda kalakalmışım(ız).Tamam zorda olsa hayatımın üçüncü radikal kararınıda almışım,bu yola başkoymuşum,satıp savmışım...Hayallerimin peşinden koşmak istiyorum ipimi koparmışçasına,geçen son beş monoton yılın acısını çıkarırcasına,ama sırtımda lastikli bir kanca ben koşuyorum,lastik uzayabildiğince sonra bir noktada bammmmmmm geri çekiliyorum...İşte tamda burda askıda kalmış gibi hissediyorum...Ama ben öyle kolay pes edenlerden değilim,Yeni bir hamle yapmak üzereyim...Ama neolur anılarım,hayallerim,rüyalarım beni biraz yanlız bırakın, dedimya kafamı karıştırıyorsunuz...Yok yok üstüm açıkta kalmadı dün gece hatta 'Akıl Oyunları'nı seyrettim dün gece,etkisindede kalmadım,Zaten benimkiler yaşanmış yada rüyada görülmüş...Yorgunum,evin tamiratı,dış cephesi,ne içerde ne dışarda kımıldayamamak,Erkan ile aynı evin içinde iletişim kuramamak,kurmak isterkende ikimizde birbirimize hırlarken kendimi gerçekten çok yorgun düşürdüm...Biliyorum açılıcak,herşey yoluna girecek,biraz daha sabredersem o kancayı sırtımdan atıcam biliyorum...Hani neye ihtiyacım var,annemin göğsüne,yatayım,o beni telkin etsin,saçımı okşasın,huzur versin...Gerçi annemde bunu yapmazdıya çok gerçekçi bir kadındı...Erkan'a yaslanıyorum aynı huzuru buluyorum belki ama onunda içinde binlerce kurtçuk ve kelebek kavga ediyorlar çok iyi biliyorum...Sokağa atıyorum kendimi,sahile ama herşey yabancı artık,burda yaşamıycamya,geçici geliyor...Melekle çıkıyoruz sokaklara karışıyoruz insanlara karışıyoruz ama kafa aynı kafa beyin aynı beyin sürekli kaçmak istiyor Erkanla bilinmez bir trene binip yeni bir maceraya atılmak...Yeni bir hayata başlamak,çok geçmeden çok yaşlanmadan...